Vandaag 1 september 2017 werd het heugelijke feit gevierd dat “het Groene Spoor”” 10 jaar actief is, onder de vlag van Duurzaam Soesterkwartier. En eigenlijk, zoals Fokke de Jong later memoreerde, was het Groen Spoor er eerder dan Duurzaam.

Een groen recreatieve verbinding langs de spoorzone tussen de
Amersfoortse binnenstad en het buitengebied levert een oplossing
voor de maatschappelijke en stedenbouwkundige vraagstukken
waar de stad zich voor geplaatst ziet. Voorwaarde hiertoe is dat
eenheid versterkt wordt door toegankelijkheid en herkenbare
elementen en anderzijds de percelen een vraag-gestuurde invulling
krijgen. Voorwaarde is ook dat de percelen geadopteerd worden
door maatschappelijke partijen die de inrichting en het onderhoud
ter hand nemen.

Nou ga er maar aan staan, was toen de boodschap voor de mensen van het eerste uur. De doelstelling om een groene zone te creëren vanaf het de Eem naar het Bosbad is een bouwkundig gevecht geworden. Met de aanleg van de Piet Mondriaanlaan, de nieuwbouw en het gebruik van de Rijtuigenloods/ Wagenwerkplaats heeft zo zijn “groene”uitstraling gekregen. Voorbeelden zijn er natuurlijk in de voorafgaande jaren duidelijk geweest. Zelfs internationaal heeft de “smiley”van Mark Kino, het media gehaald. En jaarlijks kijken voorgaande treinreizigers naar de “smiley” van het Groene Spoor.

Het Mondriaan jaar heeft zich ook vertaald naar groen voorzieningen van het Groene Spoor. Moestuin-bakken, niet meer in gebruik op de Wagenwerkplaats kregen de bekende “Mondriaan”kleuren.  Een lint van bakken en een lint van zonnebloemen werd aangelegd tussen de Eem en het spoor.

Nadrukkelijk is een stempel gelegd op de ontwerpen, verwoord in het nieuwe bestemmingsplan Wagenwerkplaats. In de “masterplannen”is stevig gepleit voor gecontroleerde waterhuishouding in het Soesterkwartier. Hoe een en ander zal worden ingevuld moet nog worden bezien. Maar wil men droge voeten houden aan en in de “groengordel” zal “waterberging”een hot item worden.

10 jaar Groene Spoor, theoretisch gezien hoort hier een ’tinnen”kleur bij. echter door de jaren heen, is de zonnebloem toch wel een kenmerkend bloem geworden voor het Groene Spoor. Een project om duizenden bloembollen te poten in 2016 om “het lint”een kleurrijk geheel te geven, is deels gelukt. Dus voor de gelegenheid, is de kleur van dit jubileum “geel”.

Feest:

Vandaag 1 september 2017 verzamelden zich bij Zandvoort aan de Eem, de voormalige oprichter en huidige uitvoerders van het Groene Spoor. Menno Tiggelaar, Wethouder van Amersfoort, gaf akte de present. De gekomen belangstellende, kregen allen een “zonnebloem”om mee te dragen bij de tocht der “groene”vingers.  Een klein voorwoord van Gijs Valkenhoef, een groot spandoek ( banner) en bossen met zonnebloemen was de setting van dat moment. De stapels dranghekken, uit voorzorg geplaatst in de “grindbak” bleken niet nodig.

In stille trom, liep de feestvierende stoet vanaf de Eem naar de Nieuwe Poort en vandaar over de Piet Mondriaanlaan naar het feestterrein tegenover de Rijtuigenloods, bijgenaamd “de wachtkamer”

Onderweg stil staand bij de diverse aangelegde bosschages of bloemperken. Halverwege, daar waar de Soesterweg aansluit op de Piet Mondriaanlaan, was een verrassing. Leo van Veen, van studio 37 ( de maker van interactieve objecten en digitale presentaties zoals de achtergrond van het NOS journaal), was met zijn “draaiorgel” ter plaatse gekomen. En hier mag “draaiorgel”dus letterlijk en figuurlijk worden genomen. een leuk initiatief. De uitgestoken ( mechanische) hand met het centenbakje, bleek voor een enkeling toch het moment om er wat muntgeld in te gooien.

Bij de “wachtkamer”was een partytent geplaatst met daarbij de benodigde voorraad bubbels/ gerstennat en gegist druivensap.  Nootjes/ stokjes/ etc stonden al uitnodigend klaar. terwijl ter linkerzijde de “spandoek”groep naderde, maakte van de andere zijde Joke Sickmann ook haar opwachting door het lange gras. Handen werden geschud en hier en daar gekust op dit jubileum.

 

Het geheel werd muzikaal ondersteund door de groep “Me and the Fox”,  de keuze van de gespeelde nummers, deden in ieder geval “recht”aan de wachtkamer. Het was gezellig. er werd getoost en gespeecht. Gijs Valkenhoef kwam nog even terug op de waterhuishouding van de Wagenwerkplaats. een vurig betoog werd het, om de dingen toch goed te regelen. En wederom een toost natuurlijk. Uit handen van Fokke de Jong, werd namens Duurzaam Soesterkwartier een ( gesloten) enveloppe overhandigd. “voor de nieuwe bloembollen” merkte Fokke op.

Een spontaan “lang zal ze leven”, paste ook in het repertoire van de muzikale begeleiding.

Na een uurtje ( of zo) kwam ook een einde aan dit feestgedruis. Het “groene Spoor” heeft nog veel wensen en dingen”te doen”. Op naar de 20 jaar.

verslag en foto,s Karel van Rooy

fotoreportage idem.